Pozycja lotosu, znana jako padmasana, od wieków symbolizuje harmonię, spokój i duchowe połączenie. W kulturze Wschodu kwiat lotosu, który unosi się na wodzie i rośnie w stronę słońca, jest znakiem odrodzenia oraz wewnętrznej czystości. Joga, będąca jedną z najstarszych praktyk ciała i umysłu, obejmuje różne techniki pozycji – od dynamicznych sekwencji po statyczne asany. Pozycja lotosu to jedna z najbardziej charakterystycznych postaw, często wykorzystywana w medytacji, ze względu na sprzyjanie koncentracji, a także stabilności.
Treningi jogowe pomagają w rozciąganiu mięśni, poprawie ruchomości stawów, jak również wspierają utrzymanie zdrowej postawy ciała, co czyni jogę praktyką docenianą na całym świecie. Mimo to, wiele osób zastanawia się, czy pozycja lotosu, jako najbardziej kojarzona z jogą, jest odpowiednia dla każdego. Bez właściwego przygotowania może być wyzwaniem, zwłaszcza dla ludzi prowadzących siedzący tryb życia lub z ograniczonym zakresem ruchu w stawach.
Kluczowe punkty
- Pozycja lotosu łączy w sobie duchowy wymiar medytacji z wymagającym ćwiczeniem fizycznym. Stanowi symbol równowagi ciała i umysłu, jednocześnie poprawiając elastyczność oraz ruchomość stawów biodrowych.
- Regularne praktykowanie tej pozycji wspiera otwieranie bioder, wzmacnia mięśnie kończyn dolnych, poprawia postawę ciała i redukuje napięcia w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Jest to asana sprzyjająca relaksacji, a także głębszemu oddechowi, co pozytywnie wpływa na redukcję stresu.
- Padmasana nie jest zalecana osobom z ograniczonym zakresem ruchu w stawach biodrowych, bólem kolan czy istniejącymi urazami stawów. Szczególną ostrożność powinny zachować pacjenci z wadami postawy, skoliozą lub przeciążeniami wynikającymi ze stacjonarnego trybu życia.
- Osiągnięcie tej wymagającej pozycji wymaga przygotowania fizycznego ciała poprzez treningi wzmacniające i rozciągające. Niezbędna jest dbałość o technikę oraz konsultacja z fizjoterapeutą, aby uniknąć kontuzji, a tym samym czerpać pełne korzyści z zajęć jogowych.
Fenomen pozycji lotosu w jodze
Pozycja lotosu jest uznawana za jedną z najbardziej symbolicznych asan w praktyce jogi. Jej fenomen wynika zarówno z głębokiej tradycji, jak i unikalnych korzyści, jakie przynosi regularne jej wykonywanie. Asana ta wymaga pełnej rotacji zewnętrznej w stawach biodrowych, co nie tylko poprawia ruchomość, ale również wpływa na równowagę między elastycznością a siłą mięśni. W kulturze jogi pozycja lotosu jest postrzegana jako idealne ułożenie ciała do medytacji, ponieważ pozwala na stabilne siedzenie na płaskim podłożu przy jednoczesnym zachowaniu wyprostowanego kręgosłupa.
Fenomen tej pozycji wynika także z harmonijnego połączenia fizycznego wysiłku i duchowego skupienia. Jogin, praktykując padmasanę, doświadcza otwierania bioder, co nie tylko poprawia ich ruch, ale także przeciwdziała napięciom wynikającym z siedzącego trybu życia. To doskonały sposób na rozciągnięcie mięśni ud, łydek oraz dolnych partii pleców. Mimo że wykonanie ów pozycji wymaga dobrego przygotowania, jej efekty, takie jak poprawa postawy ciała i koncentracji, są doceniane zarówno w hatha jodze, jak i bardziej dynamicznych stylach, np. vinyasa tudzież ashtanga.
Padmasana jest również wyjątkowa, gdyż angażuje różne struktury anatomiczne, m.in. stawy kolanowe, więzadła biodrowe, a także głowę kości udowej, co czyni ją wymagającą, ale przy tym niezwykle satysfakcjonującą dla joginek i joginów na każdym poziomie zaawansowania. Dlatego pozycja lotosu jest nie tylko ćwiczeniem fizycznym, lecz także symbolem doskonałej równowagi pomiędzy ciałem a umysłem.
Otwieranie bioder i inne korzyści z wykonywania pozycji kwiatu lotosu
Wykonywanie figury lotosu przynosi wiele korzyści zarówno dla cielesności, jak i rozumu. Najważniejszym aspektem tej asany jest otworzenie bioder, co oznacza zwiększanie zakresu ruchu w biodrach poprzez rotację zewnętrzną i stopniowe rozciąganie mięśni okolic miednicy. Ten proces pozwala poprawić elastyczność, co jest szczególnie ważne dla osób z ograniczoną ruchomością w okolicach bioder, spowodowaną m.in. siedzącym trybem życia.
Padmasana angażuje także stawy kolanowe i więzadła, które podczas prawidłowego wykonywania pozycji uczą się lepszej stabilizacji. Regularna praktyka kwiatu lotosu wzmacnia mięśnie kończyn dolnych, rozciąga uda, golenie oraz wspiera poprawne ułożenie miednicy. Dzięki temu ciało jest bardziej przygotowane na inne wymagające pozycje jogi, takie jak virabhadrasana czy mukha, które wymuszają otwarcie bioder i stabilność dolnych partii ciała.
Jedną z głównych korzyści z wykonywania tej wyjątkowej pozycji jest poprawa postawy ciała oraz zmniejszenie napięć w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Siedzenie na podłodze w pozycji lotosu wspiera naturalną krzywiznę pleców, co przeciwdziała problemom wynikającym z długotrwałego siedzenia na krzesłach. Co więcej, pomaga w odprężeniu, zwiększa świadomość oddechu i wzmacnia praktyki medytacyjne, dzięki czemu wpływa znakomicie na redukcję stresu.
Kolejną zaletą jest harmonijne działanie na różne struktury anatomiczne, w tym głowę kości udowej i łąkotki, które zyskują na stabilności. Przy odpowiednim przygotowaniu oraz dbałości o technikę wykonania asany, jogin lub joginka unika przeciążeń, czerpiąc zasoby z praktyki jogi i budując solidne podstawy do dalszego rozwoju.
Dla kogo to ćwiczenie nie jest wskazane?
Siedzenie w lotosie, choć niezwykle korzystne dla wielu praktykujących jogę, nie jest odpowiednie dla każdego. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby z ograniczonym zakresem ruchomości w stawach biodrowych bądź kolanowych. Jeśli ruch w biodrach jest znacznie ograniczony, a więzadła są osłabione tudzież uszkodzone, próba przyjęcia tej konkretnej pozycji może prowadzić do nadwyrężenia i kontuzji. Podobnie pacjenci z istniejącymi schorzeniami, np. skoliozą, wadami postawy u dzieci i dorosłych czy urazami odcinka lędźwiowego, powinny skonsultować się z fizjoterapeutą przed rozpoczęciem praktyki.
Osoby z bólem w okolicy kolan, wynikającym z urazów łąkotki czy też zwyrodnień stawu kolanowego, powinny unikać pozycji, w której ustawienie stóp do góry wymaga intensywnego zgięcia i wyprostu kończyn dolnych. Dla pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie stawów, takich jak operacje biodra bądź więzadeł, padmasana również nie jest wskazana do czasu pełnej rehabilitacji. Ważne jest, aby pamiętać, że rotacja w stawach bioder i rozciąganie mięśni ud mogą wywołać dyskomfort, jeśli ciało nie jest odpowiednio przygotowane.
Siedząc na podłodze w tej pozycji, miednica musi znajdować się w stabilnym położeniu, co dla osób z napięciem w dolnym odcinku pleców lub wadami postawy jest zwykle trudne do osiągnięcia. Bardzo ważne jest unikanie zaokrąglania kręgosłupa oraz odpowiednie oswojenie ciała przez ćwiczenia przygotowujące do pozycji lotosu. Dla ludzi z wadami postawy tudzież prowadzących siedzący tryb życia próba wykonania ów pozycji bez wcześniejszego przepracowania mięśniowego może być szkodliwa.
Zarówno fizjoterapeuci, jak i masażyści oraz specjaliści od terapii manualnej wskazują, że osoby z chronicznymi bólami stawów czy przeciążeniami wynikającymi z braku ruchu powinny najpierw skupić się na poprawie ruchomości w stawach, a także rozciągnięciu mięśni poprzez mniej wymagające asany. Dzięki odpowiedniemu podejściu do praktyki jogi, można uniknąć niepotrzebnych urazów i z czasem bezpiecznie nauczyć się wykonywania figury lotosu.
Preparaty
Podsumowanie
Pozycja najbardziej kojarzona z jogą, czyli siedzenie w lotosie to nie tylko symbol duchowego wyciszenia, ale również zaawansowane zadanie fizyczne, wymagające odpowiedniego przygotowania. Praktyka tego ćwiczenia wspiera otwieranie bioder, poprawę elastyczności, jak również stabilność stawów, jednocześnie wspomagając relaksację i medytację. Jednak, ze względu na wymagania, stawiane przed ciałem, nie jest ona odpowiednia dla wszystkich.
Zrozumienie swoich ograniczeń, regularne treningi przygotowujące i konsultacja z fizjoterapeutą pozwalają na bezpieczne osiągnięcie tej wymagającej pozycji. W praktyce jogi fundamentalne jest nie tylko poprawne wykonanie asany, ale również dbałość o zdrowie, które zawsze powinno być priorytetem. Pozycja lotosu pozostaje niezwykłym elementem praktyki, łączącym aspekty fizyczne i duchowe w harmonijną całość.
Bibliografia
- Górecka, Anna. Joga w praktyce. Wydawnictwo Helion, 2016.
- Bielecki, Piotr. Fizjoterapia w praktyce. Wydawnictwo PZWL, 2018.
- Kowalski, Jerzy. Joga. Mistrzowskie podejście. Wydawnictwo Astra, 2012.
- Styczyńska, Monika. Joga dla każdego. Wydawnictwo Jedność, 2017.
- Kaczmarek, Krzysztof. Rehabilitacja i fizjoterapia. Praktyczne porady. Wydawnictwo Medyczne, 2014.
