Virumed Junior, 312,5 mg/ml, proszek do sporządzania zawiesiny doustnej, 60 ml

Wskazania

• Wspomagająco u osób o obniżonej odporności, w przypadku nawracających infekcji górnych dróg oddechowych. 
• W leczeniu opryszczki warg i skóry twarzy wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex).

Zalecane spożycie

Dorośli, w tym pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka dobowa wynosi 50 mg na kg mc. na dobę, zwykle 3 g (czyli 3 saszetki lub 9,6 ml zawiesiny) na dobę, podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Dawka maksymalna wynosi 4 g inozyny pranobeks na dobę (czyli 4 saszetki lub 12,8 ml zawiesiny). Dzieci w wieku powyżej 1 rż.: zalecana dawka wynosi 50 mg na kg mc. na dobę, zwykle 0,16 ml na 1 kg mc. na dobę, w 3 lub 4 podzielonych dawkach na dobę, zgodnie z dawkowaniem: mc. 10-14 kg: 3 x 0,8 ml; mc. 15-20 kg: 3 x 0,8-1,2 ml; mc. 21-30 kg: 3 x 1,2-1,6 ml; 31-40 kg: 3 x 1,6-2,4 ml; 41-50 kg: 3 x 2,4-2,8 ml. W celu odmierzenia zalecanej objętości, należy stosować strzykawkę, dołączoną do opakowania.

Opakowanie

60ml

Uwagi

Lek może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (górna granica wynosi odpowiednio 8 mg/dl lub 0,42 mmol/L), szczególnie u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Zwiększenie stężenia kwasu moczowego wynika z zachodzących w organizmie przemian katabolicznych inozynowego składnika leku do kwasu moczowego. Nie jest on natomiast skutkiem polekowych zmian podstawowej czynności enzymu lub klirensu nerkowego. Z tego względu lek należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny); należy wówczas przerwać podawanie leku. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. Podczas leczenia długotrwałego (≥3 mies.) u każdego pacjenta należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek.