Łysienie telogenowe to jedno z najczęściej występujących rodzajów przerzedzenia włosów, spotykane zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Zjawisko to jest związane z cyklem życia włosa, w którym istotną rolę odgrywają fazy wzrostu oraz spoczynku. W przypadku utraty włosów o charakterze telogenowym dochodzi do zaburzenia równowagi między tymi cyklami, co prowadzi do nadmiernego ubywania włosów na całej powierzchni skóry głowy. Charakterystyczna dla ów rodzaju łysienia jest jego odwracalność, dzięki czemu odpowiednia kuracja i regeneracja organizmu mogą pomóc w odzyskaniu utraconej kondycji włosów.
Wypadanie włosów w przebiegu łysienia telogenowego zazwyczaj nie powoduje całkowitego wyłysienia, jednak znaczne zredukowanie owłosienia na głowie może stanowić istotny problem estetyczny. Proces ten bywa przejściowy, a jego przyczyny obejmują m.in. stres, zmiany hormonalne, wysoką gorączkę tudzież skutki uboczne niektórych leków. Ostateczne ustalenie źródła problemu i wdrożenie terapii wymaga kompleksowego podejścia, które uwzględnia specyfikę cyklu wzrostu włosa, a także ogólny stan zdrowia pacjenta.
Kluczowe punkty
- W większości przypadków łysienie telogenowe to dolegliwość okresowa. Gdy przyczyna wypadania włosów zostaje zidentyfikowana, a przy tym jest skutecznie eliminowana, włosy i skóra głowy mogą wrócić do normalnego stanu. Warto pamiętać, że kuracja częstokroć trwa długo, nawet 4-6 miesięcy, zanim zauważalna jest poprawa.
- Przewlekłe łysienie telogenowe oznacza długotrwały proces ubywania włosów. W takiej sytuacji należy wdrożyć terapię, która z czasem i przy konsekwencji stosowania przyspieszy odrost włosów.
- Choć łysienie telogenowe najczęściej występuje u kobiet, dotyczy również mężczyzn. Czynniki, takie jak stres, zaburzenia hormonalne, czy nieprawidłowa dieta wpływają na kondycję włosów bez względu na płeć.
- Kuracja łysienia zależy od przyczyny problemu i może obejmować terapie farmakologiczne, suplementację diety, a także zabiegi, np. mezoterapię igłową. Działania te mają na celu poprawę jakości włosów i skóry głowy oraz stymulowanie wzrostu nowych włosów.
Czym jest i jak wygląda łysienie telogenowe?
Łysienie telogenowe charakteryzuje się z nadmiernym przerzedzeniem włosów, wynikającym z zaburzenia procesu ich rozwoju. W prawidłowym cyklu życia włosów znajdują się one w trzech głównych fazach: anagenu, katagenu i telogenu. W fazie anagenu włos intensywnie rośnie, w katagenie przechodzi okres przejściowy, a w etapie telogenu przygotowuje się do wypadnięcia. W przypadku łysienia telogenowego znaczna ilość włosów jednocześnie przechodzi w fazę spoczynku, co prowadzi do ich zwiększonego wypadania.
Typowy dla tego rodzaju łysienia jest fakt, że dotyczy ono włosów na całej powierzchni skóry głowy, bez wyraźnego wyłysienia w jednym miejscu. Włosów telogenowych, czyli tych w fazie spoczynku, jest znacznie więcej, co powoduje widoczne przerzedzenia. Mimo to, łysienie telogenowe jest zjawiskiem rewersyjnym, a włosy mogą odrosnąć, gdy proces ich rozwoju zostanie przywrócony do równowagi. Regeneracja zależy jednak od indywidualnych predyspozycji organizmu i ogólnej witalności włosów oraz mieszków włosowych.
Łysienie telogenowe jest odwracalne w znacznej większości przypadków. Chociaż włosy wypadają, mieszki włosowe nie ulegają trwałemu uszkodzeniu, co oznacza, że mogą ponownie wytwarzać włosy, jeśli cykl wzrostu zostanie prawidłowo zregenerowany. Włosy odrastają w fazie anagenu, która ponownie się rozpoczyna po zakończeniu fazy telogenu. Proces ten zazwyczaj trwa od 4 do 6 miesięcy, choć w sytuacji przewlekłego łysienia telogenowego może być znacznie dłuższy.
Przyczyny i objawy telogenowego wypadania włosów
Telogenowe wypadanie włosów to proces, który wynika z przejścia nadmiernej liczby włosów do fazy spoczynku. W prawidłowym cyklu wzrostu około 10-15% włosów znajduje się w fazie telogenu, jednak różne czynniki mogą wywołać zaburzenia prowadzące do zwiększenia tej liczby. W rezultacie zmniejsza się ilość włosów w fazie wzrostu, co skutkuje przerzedzeniami na całej powierzchni skóry głowy.
Do przyczyn łysienia telogenowego należą m.in. silny stres, zaburzenia hormonalne, np. związane z ciążą, menopauzą bądź chorobami tarczycy, a także wysokie gorączki, np. po przebytej grypie. Istotnym czynnikiem może być również stosowanie niektórych leków, które wpływają na proces wzrostu włosów. Skróceniu fazy anagenu sprzyja też niewłaściwa dieta, uboga w składniki odżywcze wspomagające zdrowie włosów. Telogenowe ubywanie włosów powodują niekiedy ostre infekcje, urazy tudzież zabiegi operacyjne, osłabiające organizm.
Objawem łysienia telogenowego jest nadmierna utrata włosów, szczególnie widoczna podczas mycia, czesania lub stylizacji. Wypadają one równomiernie na całej powierzchni skóry głowy, co prowadzi do ich widocznego przerzedzenia. Charakterystyczne jest również to, że włosy łatwo wychodzą przy lekkim pociągnięciu, ponieważ znajdują się w fazie spoczynku. Ważne jest, aby ustalenie przyczyny mniejszej objętości włosów przeprowadzić z pomocą specjalisty, który może zaproponować odpowiednie kuracje łysienia i działania przywracające równowagę cyklu ich odrastania.
Jak przebiega leczenie łysienia telogenowego?
Eliminacja łysienia jest procesem, który zależy od źródła oraz stopnia zaawansowania ubywania włosów. Ponieważ łysienie telogenowe jest zazwyczaj przejściowe, odpowiednie interwencje pomagają w przywróceniu równowagi w cyklu odnowy włosa. W pierwszej kolejności, najważniejsze jest ustalenie przyczyny nadmiernej utraty włosów, ponieważ kuracja nie zawsze wymaga stosowania wyłącznie jednego podejścia.
W zależności od powodu, leczenie łysienia telogenowego może obejmować zmiany w diecie, zażywania odpowiednich suplementów diety, wspierających wzrost włosów oraz poprawiających kondycję mieszków włosowych. Warto również skorzystać z terapii mających na celu stabilizowanie poziomu hormonów, jeśli problem jest związany z zaburzeniami hormonalnymi, np. w przypadku chorób tarczycy bądź zmian związanych z menopauzą. W niektórych przypadkach, gdy źródłem jest stres, pomocne będą techniki relaksacyjne oraz odpowiednia regeneracja organizmu.
Nowoczesne metody wykluczenia łysienia obejmują także mezoterapię igłową, w której stosuje się osocze bogatopłytkowe, stymulujące wzrostu nowych włosów. Przy przewlekłym łysieniu telogenowym, konieczne jest najczęściej zastosowanie leków farmakologicznych, pomagających w zahamowaniu procesu przerzedzenia włosów i przyspieszają regenerację mieszków. Ponadto, ważnym elementem leczenia jest pielęgnacja skóry głowy, która wspomaga zdrowy proces wzrostu włosa.
W przewlekłym łysieniu tudzież podczas braku poprawy po standardowych metodach, zaleca się konsultację z dermatologiem, który zaleci dalsze kuracje. O przeszczepie włosów mowa jest w ostateczności.
Preparaty
Podsumowanie
Łysieniem telogenowym określa się zjawisko nadmiernego wypadania włosów, wynikające z zaburzenia cyklu życia włosa. Obejmuje ono trzy fazy wzrostu włosa: anagen, katagen i telogen. W przypadku łysienia telogenowego zbyt wiele włosów przechodzi do fazy telogenu, co prowadzi do ich nadmiernej utraty. Włosy w tej fazie są w stanie odpoczynku, co sprawia, że łatwiej wypadają. Choć przyczyny mogą być różne, przypadłość ta jest zazwyczaj przejściowa. Właściwe postępowanie może pomóc przywrócić równowagę w całym procesie.
Przy tego typu łysieniu stosuje się leczenie obejmujące zarówno zmiany w stylu życia, jak i bardziej zaawansowane metody, takie jak farmakoterapia czy mezoterapia igłowa. Włosy na głowie mogą odrosnąć, gdy cykl wszystkich faz zostanie przywrócony do normy. Ważne jest jak najszybsze zdiagnozowanie źródła utraty włosów, aby skutecznie wyeliminować łysienie i zapobiec jego dalszemu rozwojowi. W większości przypadków łysienie telogenowe ma charakter samoistny i nie prowadzi do trwałego uszkodzenia mieszków włosowych.
Bibliografia
- Brzezińska-Wcisło, L. (red.) Choroby włosów i skóry owłosionej. Termedia Wydawnictwa Medyczne, Poznań 2015.
- Rudnicka, L., Olszewska, M., Rakowska, A. Atlas of Trichoscopy: Dermoscopy in Hair and Scalp Disease. Springer, London 2012.
- Jabłońska, S., Majewski, S. Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
